Tlenoterapia jest postępowaniem ratowniczym polegającym na wykorzystaniu tlenu w medycznych działaniach ratowniczych poprzez zwiększenie jego stężenia w powietrzu wdechowym. Rutynowe stosowanie tlenu u wszystkich poszkodowanych nie jest wskazane i przed jego użyciem należy zapoznać się z zasadami podawania tlenu oraz przeciwskazaniami do jego podaży.
Tlenoterapia bierna – jest stosowana w przypadku, gdy poszkodowany oddycha samodzielnie, a mieszanina oddechowa jest przez niego wdychana przez cewnik donosowy lub maskę tlenową. Jest to metoda stosowana u pacjentów. wydolnych oddechowo, u których oddech jest prawidłowy. np. zatrucie tlenkiem węgla, duszność. W takim przypadku stosuje się zestaw do tlenoterapii biernej.
Tlenoterapia czynna – jest stosowana w przypadku, gdy mieszanina oddechowa jest wtłaczana przez worek samorozprężalny do płuc poszkodowanego. Jest to metoda stosowana u pacjentów, u których oddech jest niewydolny np. nagłe zatrzymanie krążenia, niewydolność oddechowa (oddech zbyt płytki, za szybki lub za wolny). W takim przypadku stosuje się zestaw do tlenoterapii czynnej.
Pulsoksymetria
Stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej –
Stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej uzależnione jest od wartości przepływu nastawionej na przepływomierzu oraz stosowanego sprzętu